Tandpasta op mn shirt
Het is half 8 in de ochtend en het is me gelukt om een dikke tandpasta vlek op mijn overhemd te krijgen. Heb ik weer. Iedereen weet dat tandpastavlekken er niet uitgaan met een water, en dat het dus het slimst is om gewoon een nieuw overhemd uit de kast te halen. De heb ik niet, want dit was mijn laatste frisse overhemd. Ik haat overhemden strijken, en spaar dit op tot alle overhemden op zijn en doe het dan in 1 keer. Een trui aan over het overhemd is de oplossing. Lekker warm deze eerste juli. Hopelijk werkt de airco op kantoor.
Het is dus 1 juli, en het is mijn eerste werkdag bij Mlkshake, een innovatieve energie leverancier. Mlkshake – mmm dat lijkt in niets op energie? Mlkshake wil de energiemarkt opschudden door zich volledig in te zetten duurzame gassen geproduceerd uit de mest van biologisch gehouden koeien. Shake it baby! Beetje rare naam, maar net of Vattenfall, Eneco, of NLE normale namen zijn…
Mijn eerste dag dus, en op de fiets naar kantoor. Wat is het warm.. misschien was die trui toch niet zo’n goed idee. Heb ik deo in mijn tas? Er is nog steeds Corona, en daardoor mijd ik het openbaar vervoer en alle mogelijkheden waar ik veel mensen tegen kom. Een half uurtje fietsen naar Rotterdam, hopsakee.
Op kantoor
Ik sta bij de balie van kantoor en wacht tot mijn foto genomen is zodat ik straks een toegangspas krijg. Er wachten boven op de 18e verdieping 3 mensen op me. Peter, mijn nieuwe manager heet me van harte welkom, en mijn nieuwe collega product managers Sterre en Anne zijn er ook. Mijn eerste dag, dat betekent gegarandeerd hoofdpijn aan het einde van de dag door alle indrukken die ik opgedaan heb. De les die ik geleerd heb bij de introductie van nieuwe collega’s is dat ze bijna alles vergeten in de eerste week. Informatoin overload. Mijn strategie bij iedere nieuwe collega was dan ook om zo min mogelijk te vertellen en de sessie kort te houden. Beter een klein beetje voeden, en hopen dat het blijft hangen dan dat je de hele bedrijfsstrategie, doelen voor het komende jaar, en verwachtingen voor de komende 30 dagen overbrengt.
De persoonlijke aanpak
Ik ging koffie drinken met Sterre, en zij vertelde over haar opleiding in Groningen, en de stap naar de randstad. Haar passie voor racefietsen en kamperen in de bergen. Mooi! dacht ik als content nerd, maar wanneer gaan we het nu hebben over je werk, en wat je doet, en waar je mee bezig bent. Niet was het antwoord. Ik wil graag ook echt iets weten over wie jij bent Alex zei ze. Wie ben je, wat motiveert je, en hoe zit je in elkaar. Eh eh eh, ik begon te stotteren, en dat doe ik nooit. Bij kennismakingen ging ik altijd meteen de diepte in, hup tekenen op het bord, wat nou persoonlijke aanpak.
Maar neen – niets van dat alles. De inhoud komt later wel, eerst maar eens kijken wat voor vis er in de ton zit. Aan het eind van de week had ik dan ook geen hoofdpijn van alle zware gesprekken en inhoud, maar vooral een heel goed beeld van de mensen met wie ik de komende tijd ga werken. Dit zouden meer mensen moeten doen, want hoe beter je de mensen begrijpt met wie je gaat werken, des te beter gaat de samenwerking.
