Het is een dinsdag in augustus, mijn eerste maand zit er op, en Peter heeft in zijn goedheid besloten dat ik niet in de proeftijd al naar ander werk hoef te zoeken – thank god. Het gaat ook best goed. Ik heb al heel geleerd over nieuwe bomen, maar zie door al die bomen helaas het a nog niet. Ook vind ik het nog lastig om hoofd- en bijzaken van elkaar te onderscheiden. Ik hobbel van overleg naar overleg, en probeer grip te krijgen op mijn verantwoordelijkheden.
Sterre vertelt me iedere keer dat ik niet zo streng voor mezelf moet zijn en mezelf de tijd moet geven om me mijn nieuwe rol eigen te maken maar ik ben zooo ongeduldig.
Ze geeft ook aan dat ik in mijn eerste paar maanden vooral ook de ruimte moet nemen om het vakgebied beter te leren kennen. Vooral niet direct teveel in oplossingen voor concrete problemen, maar probeer om zoveel mogelijk te weten te komen. Het voordeel dat je nieuw bent zegt ze, is dat ook iedereen de tijd neemt om je alles goed uit te leggen.
Ik neem het er dan maar van harte van. Bij ieder gesprek met een bestaande collega probeer ik linkjes te leggen met wat ze doen, en wie ik nog meer moet spreken. Ik maak een lijstje met mensen die ik wil spreken, en ga ze structureel af. Daarnaast richt ik me op LinkedIN, en probeer uit te zoeken wie er relevant is in mijn nieuwe vakgebied. Ik stuur invites, en maak kennis met uber gurus in de energiemarkt. Ook maak ik verbinding met helden bij de overheid, mensen die betrokken zijn bij brancheorganisaties, en netwerken. tja, daar zaten ook een aantal zelfverklaarde gurus bij met goedbedoelde adviezen die ik maar snel naast me neer legde.
De eerste 100 dagen kom ik zo goed door. Tijd voor het echte werk!
